Paard van Ree pakt bijna een punt tegen koploper

Details

Laatst bijgewerkt: 27 november 2024

Het Paard van Ree leek aanvankelijk op weg minimaal een punt te pakken tegen 't Saense Paard maar moest uiteindelijk berusten in de kleinst mogelijke nederlaag. De naam van de fusieclub uit Zaandam is een fraaie samentrekking van ZSC/Sceande en het roemruchte Het Witte Paard uit Zaandijk. Vorig seizoen speelde de Bondsteams al onder de naam ZSC/Witte Paard Combinatie. Dit om de club ZSC de gelegenheid te geven het honderdjarig (!) bestaan in 2024 te vieren. Vanaf het huidige seizoen is de fusie definitief. Vorige jaar speelden we nog tegen het gelegenheidsteam ZSC/Witte Paard en verloren toen met maar liefst 5½-½! Ons genoot Huub wist toen de eer te redden. Dit seizoen zijn we sterker geworden door de deelname van Ed Estella en de rentree van Han Kemperink dat ons geen windeieren zou moeten leggen.

Vooraf hadden we te horen gekregen dat de schietclub vanavond de Sinterklaasviering zou doen met een echte hulpsinterklaas. In de loop van de avond verwelkomden enkele sinterklaasliedjes Klaas en zijn helpers. Dat was nou niet bepaald een fijne combinatie met een Bondswedstrijd. Zaankanters zijn wel wat gewend en namen de intermezzo sportief op en bleven onverstoorbaar. De mannen uit Zaandam konden nu met een goed verhaal thuiskomen na deze sinterklaasbelevenissen in de Kleine Zaal van café De Zon

Dennis Krassenburg viel in voor de zieke Erik Teske. Dennis leek redelijk uit de opening te komen maar verloor het overzicht in een gecompliceerde dichtgeschoven stelling (0-1).  Wolter kwam na de opening steeds beter te staan en lokte op fraaie wijze de vijandelijke koningin in een soort matnet (1-1). Ik vond dat genoot Han niet zo prettig uit de opening kwam. Plotsklaps ontdekte ik dat de spelers van bord 1 waren verdwenen. De heren zaten in het café met bier en bord de partij te analyseren. Han bleek dus ergens misgegrepen te hebben (1-2). Mijn tegenstander en ik kwamen gelijkwaardig uit de opening. In het middenspel werd veel tijd verbruikt om de vele mogelijke combinaties uit te kunnen rekenen. De Zaankanter kreeg wat meer initiatief en ik bleek in een oude fout te vervallen: niet lang genoeg op mijn handen kunnen zitten en mijn opponent in het zadel helpen (1-3). Uit de resterende twee partijen de volle winst pakken was nu de opdracht. Huub had in het dame-eindspel echter geen winnende combinatie voorhanden en zag dat eeuwig schaak de enige uitweg was (1½-3½). Het verlies was daarmee bezegeld. En om het verlies wat dragelijk te maken diende Ed zijn partij te winnen. Met een stuk tegen twee pionnen moest dat lukken. Onze nog kersverse genoot Ed beheerst natuurlijk deze techniek. (2½-3½) Van deze tegenstander hadden we meer punten kunnen pakken. Maar we ontbeerden deze avond wat geluk, kampioensgeluk noemen we dat.