- Gegevens
Update per 19 juni met o.a.einduitslag groep C
En mogelijk dat deze ARD-link nog enige tijd werkt.
Een verslag van uw webmaster
Nadat twee jaar lang geen Schachturnier in Schachdorf Ströbeck mogelijk was, konden we in 2022 eindelijk weer los gaan. Voor Han Kemperink en ik was het de eerste keer dat we meegingen met de Ströbeckgroep. En daar hadden we geen spijt van, integendeel. Dit jaar was het de 21e keer dat Wijk aan Zee afreisde naar het toernooi dat op zaterdag 11 juni werd verspeeld.
Op initiatief van Bert Kisjes werd in het jaar 2000 het “Cultural Village” georganiseerd, als toernooi in Wijk aan Zee en als bezoek aan het jaarlijkse Ströbecker Mai-Schachturnier. Dolf Vos had Bert en Dennis indertijd over Ströbeck getipt en dat bleek een schot in de roos. Onze man van het eerste uur, Dennis Krassenburg, heeft als enige van het Wijk aan Zee-team alle 21 edities mogen meemaken.
Het Gasthaus zum Schachspiel
Het schaaktoernooi, dit jaar met zo’n 150 man gespeeld, wordt al sinds mei 1960 georganiseerd. Het dorp van zo’n 1200 inwoners beleeft de schaaktraditie al sinds de elfde eeuw en ademt nog altijd volop schaken uit. Aan diverse gevels van woningen en gebouwen zijn perrnanente schaakversieringen aangebracht en de bestrating van het centrale plein, Platz am Schachspiel, is als schaakbord uitgevoerd. Het dorp heet ook officieel voluit Schachdorf Ströbeck. Mede naar aanleiding van de op der Schachplatz geparkeerde oude DDR-veldkeuken moest ik een paar keer aan onze Wolter denken die in 2019 rond der Schachplatz het nachtelijk spoor bijster was geraakt op weg naar zijn gastverblijf.
Tijdens de ontvangst bij het dorpshuis Gasthaus zum Schachspiel valt direct de gastvrijheid op bij de dorpelingen. Al onze groepsleden werden door de organisatie uitgebreid verwelkomd. De vrijdagavond was speciaal voor deelnemers van buiten Duitsland en hun gastgezinnen een smakelijke maaltijd voorgezet. Dit jaar waren naast Wijk aan Zee ook weer Amersfoort en Vriezenveen van de partij. Onze groep bestond uit Rob Graaff, Dennis Krassenburg en zijn Lia, Han Kemperink, Johan Kroon en zijn Janneke, Erik Teske en zijn Jessica en ondergetekende.
Han, Erik, Jessica en ik werden ondergebracht bij het gastenverblijf van Fricke en Holger. Ook weer een bijzonder gastvrij stel waar niets aan ontbrak. De meeste groepsleden lieten zich in het dorp het bier goed smaken terwijl Han en ik zich onderhielden met onze gastheer. In dat gesprek komt natuurlijk al snel Die Wende ter sprake. Een gebeurtenis dat wij voornamelijk kennen van de val van de muur maar die evenwel voor de bevolking verstrekkende gevolgen had. Voor een groot deel van de DDR-inwoners was de hereniging een prachtige gebeurtenis maar voor een niet te onderschatten ander deel was dat niet. Door de plotselingen veranderingen moesten velen afscheid nemen van een stabiel en veilig bestaan. Vele mensen waren niet bestand tegen deze plotselinge veranderingen en geraakten in moeilijkheden. Het schudt je toch weer wakker na deze ontboezemingen en je wordt je weer eens bewust van onze eigen stabiliteit en vrijheid zoals wij die al zolang kennen en zo gewoon vinden.
Slotstand van groep C
Het toernooi ging zaterdag om 9 uur van start. Wij waren uiteraard in groep C ingedeeld, met in totaal 10 teams van 4 man. Negen partijtjes van 10 harde minuten per persoon is geen al te grote opgave. Wij waren met totaal 6 spelers en Vriezenveen dit jaar met 3 spelers en zij kwamen dus een mannetje tekort. Met een wazig roulatiesysteem werd dat samen met ons team netjes opgelost. Wij kregen bovendien nog een Ströbecker als extra man toebedeeld zodat we ontspannen onze rondjes draaiden. De ochtend verliep prima en we kwamen steeds dichter bij onze doelstelling: boven Vriezenveen eindigen. Enkelen van ons hadden in de ochtend een herstelbiertje genomen. In de middag nam de rest ook zo’n goudgele rakker. De sfeer werd steeds beter maar de schaakresultaten werden wel steeds minder. Maar we hadden inmiddels zo’n surplus aan bordpunten opgebouwd dat we dat konden opvangen. Echter, als we uiteindelijk een halfje meer hadden gescoord zouden we zelfs als tweede zijn geëindigd in groep C! Maar ach, wat maakt het uit, we waren in ieder geval boven de gezellige Vriezenveners geëindigd. Vriezenveen ligt dichtbij Almelo waardoor onze vrienden ook fan waren van het pas gedegradeerde Heracles. “Kom eens langs als jullie straks tegen Telstar moeten”, wreef ik er nog lekker in. De pret werd er niet minder om.
Op hoog niveau overleg op de Schachplatz tussen de chefs van Vriezenveen en Wijk aan Zee
Met ongeveer hetzelfde groepje van vrijdagavond werd op zaterdagavond een barbecue georganiseerd. Ook als je een beetje moeite zou hebben met zoveel vlees kun je niet ontkennen dat het vlees van uitstekende kwaliteit was en vakbekwaam was bereid. De avond verliep als de vorige, een deel ging naar de disco en een deel nam voor de laatste keer zijn rust in het gasthuis.
Een traditie is weer voortgezet en we kijken alweer uit naar de 22e keer dat we gaan deelnemen.
En dan de foto's:
- Gegevens
Het Paard van Ree heeft geen potten kunnen breken tegen het HWP-Haarlem N5 dat met een iets hogere rating door het leven gaat. Deze late Bondswedstrijd, die eigenlijk in november 2021 gespeeld zou moeten zijn, verloor Het Paard van Ree met minimale cijfers (3½-2½). Daar zag het aanvankelijk niet naar uit. Halverwege de wedstrijd leek er een kleine overwinning in het verschiet te liggen, maar dat pakte toch anders uit.
Ikzelf scoorde als eerste een punt. Mijn tegenstander was, net als ik, wel in voor een openingsgeintje en offerde een pion. Hij overschatte echter zijn kansen en calculeerde in het middenspel ongelukkig (1-0). Frans Schoo leek een degelijke partij te gaan spelen maar even later ging het door loperverlies plotseling mis (1-1).
De gelijke stand leek enige tijd onwrikbaar, Dennis Krassenburg ruilde de zware stukken af en er ontstond een potremisestelling (1½-1½). Opmerkelijk is trouwens dat ik bij het volgen van de partijen door de jaren heen altijd weer dezelfde kenmerkende stellingen terugzie die je zo langzamerhand gewend bent van de spelers. Zo ben ik van Erik Teske gewend dat hij vanuit de opening direct naar de keel van zijn tegenstander grijpt. Dat gaat wel eens goed, maar soms ook niet. Erik wist zijn tegenstander sterk onder druk te zetten en te houden. De stelling oogde prettig en de Haarlemmer had zichtbaar moeite Erik van het lijf te houden. Even later keek ik weer en was de stelling plotseling danig vervlakt. Ik zag voor beide spelers geen voordeel meer. Zo dachten zij er ook over en de partij werd spoedig remise (2-2). De overwinning moest nu van Han Kemperink en Huub de Vries komen. De partij van Han werd ook weer op zijn kenmerkende wijze opgezet. Geduldig wist hij de stelling door de vele dreigingen met zijn dame en lopers steeds meer zijn kant op te krijgen. Het was echter een gecompliceerde stelling geworden dat veel bedenktijd vroeg. Zijn tegenstander wist de gevaren goed te beteugelen en neutraliseerde enkele pittige dreigingen. Vervlakking was al gaande toen plotseling het noodlot toesloeg: Han gaf een toren weg in een inmiddels toch al bedenkelijke stelling (2-3). Enigszins gespannen werd naar de partij van Huub gekeken. Hij behield lange tijd het initiatief waaruit zomaar iets moois zou kunnen groeien. Het was wel oppassen want in de stelling zaten enkele combinaties verborgen die lelijk voor onze Huub zouden kunnen uitpakken. Maar Huib bleef overzicht houden, zoveel zelfs dat remise de enige uitweg was (2½-3½).
Toch jammer hoor zo’n verlies. Hoewel er niets meer op het spel stond in de NHSB-klasse 3C was het toch wel prettig geweest om deze vriendelijke heren uit Haarlem met een nederlaag terug te sturen naar hun geëigende plek onder het Noordzeekanaal.
Kijk hier voor alle uitslagendetails.
- Gegevens
Het N2-team van Heerhugowaard heeft Het Paard van Ree met 3½-2½ terugverwezen naar de middenmoot van de NHSB-klasse 3C. Teleurstellend. Gezien het gemiddelde ratingverschil van 1263 versus 1500 zou je een vrijwel zekere overwinning verwachten. Alleen Erik Teske en de volhardende Han Kemperink voldeden ruimschoots.
Heerhugowaard is in de loop de jaren fors veranderd. Vanaf eind jaren zestig togen veel jonge stellen uit onze streek richting het noorden waar met een aantrekkelijke subsidie een woning kon worden aangeschaft. Heerhugowaard was toen een bescheiden samengesmolten gemeente van verschillende dorpen en buurtschappen met minder dan 7000 inwoners, geconcentreerd langs de Middenweg en met nog de plattelandskenmerken van een ver verleden. Tegenwoordig is het een stad met bijbehorende allures en met meer dan 60.000 inwoners. De Middenweg is onherkenbaar geworden en volledig opgegaan in de bebouwing. Wat wel is gebleven aan de Middenweg is café De Swan. Een ouderwets karaktervol dorpscafé waar de tijd lijkt stil gestaan te hebben. Met twee biljarts, waar vind je dat nog, en een flink aantal bezoekers dat zich bezig hield met darts was de het café goed gevuld. Wij speelden in een ruime achterzaal. De schaakclub Heerhugowaard heeft in de loop der jaren natuurlijk een enorm achterland gekregen en heeft daardoor een, voor deze tijd, een brede schare schakers weten te binden. Wij stonden tegenover het tweede NHSB-team van Heerhugowaard en speelden in deze post-corona tijdperk in een gehavende competitie zonder doel. Maar de individuele ambitie om een partij te winnen bleef natuurlijk overeind. Als eerste mocht ik een halfje noteren op het wedstrijdformulier. Opnieuw speelde ik het Morra-gambiet en de stelling werd lekker ingewikkeld. Mijn tegenstander dacht op een gegeven moment materiaal te kunnen winnen maar zag een venijnig tussenzetje over het hoofd waardoor ik weliswaar de kwal won maar met een hopeloos pionnenstructuur bleef zitten (½-½) . Erik Teske speelde een scherpe opening, kwam steeds beter te staan en wikkelde knap af naar een gewonnen stelling (½-1½). Cor Zwaan, inmiddels een vaste invaller geworden, speelde tegen een onschuldig meisje. Mogelijk dat hij hierdoor wat uit evenwicht geraakte want zijn stuk voorsprong veranderde in een stuk achterstand (1½-1½).
Ook Wolter Vos stond in het middenspel een stuk voor en leek op zijn bekende onverstoorbare wijze de partij te winnen. Maar Wolter verloor zowaar zijn stuk voorsprong en aangedaan ook spoedig de partij (1½-2½). Han Kemperink aan bord 1 was vanavond onze held. In het middenspel leek de stelling een ruime remismarge te hebben maar daar dacht Han anders over. Met bekeken kleine zetjes hield hij zijn tegenstander steeds onder druk. Als de Heerhugowaarder de dreiging geneutraliseerd had creëerde Han op de andere vleugel nieuwe dreigingen. Bij de derde poging was het prijs voor Han. Hij forceerde op een fraaie manier dwars door het midden de langverwachte doorbraak. De rest van de partij werd door Han met een onberispelijke techniek uitgevoerd (2½-2½). Aan bord 5 speelde Frans Schoo een evenwichtige partij, tot hij zijn dame ruilde tegen twee torens. In plaats van een vereenvoudiging werd de stelling steeds gecompliceerder. Zijn tegenstander manoeuvreerde bekwaam met zijn torens en werkte onze Frans in de nesten (3½-2½). De nederlaag voelde onnodig aan, de uitslag had ook andersom kunnen zijn. De enige troost die we hadden was dat we eigenlijk nergens voor speelden. Dwars door de Middenweg reden we weer terug naar huis.
Klik voor overzicht hier
Over een week ofzo zal ik nog inhoudelijk terug komen op de gespeelde partijen.