Het lijkt erop dat het team van Het Paard van Ree toch geïmponeerd is door de Wijkertoren, en dus niet door De Wijker Toren. Anders vallen de vele ernstige blunders en dus de 5-1 nederlaag niet te verklaren. Omdat ik het niet kan laten een klein geschiedenislesje: rond 1400 werd op de zuidelijk punt van de strandwal een begin gemaakt met de bouw van De Grote Kerk, een driebeukige hallenkerk. Na de middenbeuk volgde in 1445 de noorderbeuk en 1475 de zuiderbeuk. Ook verrees in 1475 de imposante kerktoren van 72 meter. Het was op dat moment hoogconjunctuur in Beverwijk en de omvang en de hoogte van de kerktoren was een manier om de omgeving te imponeren. Helaas werd de kerk in 1576, net als vele andere kerken in Noord-Holland, grotendeels in de Tachtigjarige Oorlog verwoest door onze Spaanse vrienden. De kerktoren werd echter gespaard tijdens het oorlogsgeweld! Eind 16e eeuw was het kerkgebouw weer hersteld.
Vanwege de coronamaatregelen werd de thuiswedstrijd op donderdag 25 november tegen De Wijker Toren verplaatst naar De Grote Kerk. Tegenwoordig is dat de thuislocatie van De Wijker Toren nadat de huur van Prinsenhof door Stichting Welzijn was opgezegd en de schaakclub bijna letterlijk in de kou werd gezet. Want dat is het natuurlijk wel, een beetje koud in die grote kerk. Wij mochten echter plaats nemen pal onder De Wijkertoren, een ruim bemeten en verwarmde locatie. Mogelijk dat de imposante kerktoren een magische rol speelde want onze spelers waren een beetje van de leg. Al vrij snel kwam Dennis mij het wedstrijdformulier overdragen want hij had zojuist zijn partij verloren. "Er ging iets mis", kon hij nog stamelend uitroepen. Huub won de kwaliteit waardoor we weer wat hoop kregen maar even later verloor hij pardoes zijn dame (0-2). Han stond vanuit de opening licht onder druk. Met veel geduld probeerde hij zich hieruit te wurmen, miste echter op een gegeven moment het overzicht en wierp pardoes een toren in de schoot van zijn tegenstander (0-3). Een beetje uitgelokt door mijn tegenstander speelde ik de opening een beetje te scherp. Deze tegenstander was Cor Meems en met hem heb ik zo'n honderd jaar bij Pat Mat en De Wijker Toren in hetzelfde team gezeten en vele duels in de Onderlinge uitgevochten. Weer zo'n drukpuntje erbij. In mijn "aanval" kwamen steeds meer gaten te zitten en toen ik ook nog mijn dame weggaf was het bekeken (0-4).
Johan, overgekomen uit Het Gooi, en Erik moesten de eer redden. Beiden waren beland in een moeilijk toren(!)-eindspel met wisselende kansen en beiden speelden het spel nauwkeurig. Dan eindigt een dergelijk toreneindspel al gauw in remise. Na deze twee remises werd de eindstand dus 1-5. Voor ons was deze uitslag teleurstellend. Of moeten we hier wat achter zoeken. Iets over de invloed van imponerende kerktorens. Of is dat dan weer een complottheorie?
Het Paard van Ree-De Wijker Toren N2
Han Kemperink - Hans Wiemerink (W) 0-1
Will van der Laan - Cor Meems 0-1
Huub de Vries - Peter van der Meulen 0-1
Johan Kroon - Martijn de Ree ½-½
Erik Teske - Rens Wiemerink ½-½
Dennis Krassenburg - Jaap de Vries 0-1
Totaal: 1-5