|
Lasker 1 vs Paard van Ree 1
eindstand: 4 - 4
DEEL 1 -vrijdag 11 mei 2007
Het was in ieder geval gezellig.....
Na het onverwachte gelijkspel van Lasker tegen Purmerend blijkt
de laatste match ongemeen spannend te gaan worden.
Beide teams hebben 15 wedstrijdpunten, doch dankzij een fiks aantal
bordpunten volstaat voor Het Paard van Ree een gelijkspel.
Door diverse omstandigheden wordt de laatste match van dit seizoen
in 3 afleveringen gespeeld.
Hoe gaat dat aflopen.......
Cees mocht het spits afbijten en moederziel alleen de confrontatie met Lasker
aangaan. Dat kan uiteraard niet, de kleine alleen op pad. Dus heb ik hem de hele
avond vergezeld. Je moet toch wat op de vrijdagavond.
Zijn tegenstander was Cor Leijen, voor mij onbekend, doch in de kringen van Lasker
zeer gevreesd. Het is de beste die ze hebben.
Deze brave borst dacht dat het nergens meer om ging, beide teams zijn tenslotte
reeds gepromoveerd nietwaar?
Dat kan wel zo zijn, maar er staat nog wat EER op het spel. En de NHSB heeft nog een
mooie beker te vergeven die in onze prijzenkast niet zou misstaan.
Beide heren hadden er toch wel zin in en terwijl zij de 64 velden besnuffelden vermaakte
ik mij uitstekend met het Lasker magazine, onder de vreemde naam Snarfslaker.
Amusante lectuur moet ik zeggen, maar ik heb niemand een Snarf horen slaken.
Lasker ontpopte zich in ieder geval als een gezellige club, waar zeer serieus wordt
gespeeld en waar de catering van grote klasse is!Terug naar de oorsprong van deze avond.
Toen de klokken gingen lopen, drong slechts het geluid van kwetterende
en fluitende vogels naar binnen.
Geen getik der uurwerken? Nee dus, het blijken speciale Lasker klokken te zijn,
die lopen op batterijen. Heel apart.
Na 15 minuten en 8 zetten stond Cees lekker ontwikkeld. Zijn tegenstander leek
wat gedrukt te staan, maar wat weet ik nou van schaken?
Cor Leijen bleek behoefte te hebben aan veel bedenktijd. Een mooie strijd
ontspon zich voor mijn ogen. Cees stond op een gegeven ogenblik echt beter,
maar verzuimde toch door te drukken. Met een paar snelle zetten, Cor kwam
toch wel in tijdnood, werd de tijdscontrole gehaald. Of Cees zich op had laten jagen?
Wie zal het zeggen. In ieder geval stortte de eens zo degelijke stelling in elkaar
en moest Cees zijn meerdere erkennen.
Maar iedereen was het erover eens: er was verdiend gewonnen en verloren.
Nou, deze deuk in ons en Cees zijn imago moet a.s. maandag maar worden weggegpoetst.
Vrijdag 25 mei volgt de apotheose, bij Lasker thuis. Heren denk om beschermende keding,
er storten wel eens tafels in bij Lasker......
DEEL 2 -maandag 14 mei 2007-
Wel verdiend, maar toch anders....(naar deel 3)
Het was zeer rustig in café de Zon. Wel erg rustig....
In "onze" zijzaal stonden keurig 2 tafeltjes klaar; te wachten op wat komen ging.
Terwijl ik de stukken en de klokken aan het klaarzetten was hoorde ik Bert
en de 2 Laskerianen binnenkomen. Ton volgde kort daarop.
Voordat we naar de partijen zelf gaan, even wat aandacht voor het randgebeuren.
Zoals gesteld was het zeer rustig bij binnenkomst. Nadat de gladiatoren hun kleine
arena betreden hadden begon het wachten. In een verder uitgestorven café.
Wolter kwam even kijken en vertrok weer. Het bleef stil tot Cees binnenkwam.
Met veel bombarie overtuigde hij de aanwezige bardame van zijn aanwezigheid.
Daar de strijders hier niet aan leken te ontkomen sloten zij hun ruimte af.
Die hadden tenminste rust.
Wolter kwam later op de avond weer terug en ook Hans en Frans (leuke naam voor een stripboek..)
kwamen van hun belangstelling getuigen.
Na Cees wat randvoorwaarden voor de trip naar Ströbeck te hebben uitgelegd,
vond hij het nodig zijn verliespartij van afgelopen vrijdag nog eens uitgebreid te etaleren.
Voorzien van smakelijk commentaar.
Hans zag het allemaal eens aan en vergeleek de rust en het behoedzaam bekijken der
schakers met het ritueel dat doorgaans in een rouwkamer wordt waargenomen.
Wel erg morbide hoor, zo slecht ging het nou ook weer niet.
Dan de strijd zelve...voorwaar niet van spanning ontbloot.
Ton zat al snel tegen een listig ineengevlochten stelling aan te kijken.
Bert ging weer, als vanouds, redelijk voortvarend van start met zijn Dame.
Maar Bert kan dat.
Na geruime tijd werd licht duidelijk welke kant het deze avond op zou gaan.
Ton leek een frisse vrijpion op de a-lijn te hebben, maar kwam lichtjes bedrogen uit.
Het pionnetje werd keurig opgepeuzeld en een ware mat-aanval dreigde.
Ton verblikte of verbloosde niet,maar begon wel lichtjes te zweten en te drentelen.
Een, niet verwacht, puntverlies dreigde hier.
Bert daarentegen zat ontspannen achter de stukken in de wetenschap dat zijn
tegenstander in vliegende tijdnood dreigde te komen. Bert kwam voor de zekerheid nog
maar eens even naar de spelregels informeren.
Maar wat dat met die gasten van Lasker is weet ik niet maar,
net als de tegenstander van Cees afgelopen vrijdag,
werden ineens een aantal forse krachtzetten geproduceerd in verrassend korte tijd.
Toen hier de rookwolken waren opgetrokken stond Bert echter nog steeds stevig en met
een ruime tijdsvoorsprong. Hier leek het punt zeker!De tegenstander van Ton begon ineens raar te schuiven. Ton kon tussenschaakjes geven
en ging er nog eens lekker voor zitten. Een remise leek hier ineens haalbaar.
En ja hoor, zijn jeugdige opponent kon de juiste voortgang maar niet vinden en het puntje
werd eerlijk gedeeld. Daar hadden we niet helemaal meer op gerekend.
Met Bert's dreigende volle punt verdween de rouwkamersfeer en aan de bar werd het
steeds luidruchtiger. Bert kwam nog even aan de bar kijken om aan te horen dat hij
slechts op zijn dikke billen gezeten hoefde af te wachten hoe zijn tegenstander door de tijd
zou worden ingehaald.
Tsja, en dan laat Bert zich ineens van een mooie verrassende kant zien.
Hij had nl de lopers al geruild en wenste op "normale" wijze te winnen.
Iemand door de vlag jagen blijkt Bert onwaardig.
Misschien niet erg efficiënt, maar wel sportief.
En je moet uiteraard wel weten hoe je dan verder gaat spelen.
Nou....Bert schoof zijn enige losse pion onverhoeds 2 stapjes voren en stond pardoes pat!De hele avond en de stellingen overziend was de uitslag wel terecht: 1-1.
Maar de geleerde aanwezigen hadden de verdeling toch anders gedacht.
Ook de schaaksport blijft af en toe een raadsel, zeker als mensen zich ermee gaan bezighouden.
DEEL 3 -vrijdag 25 mei 2007-
Onbeschrijflijk.....!
En dan wordt het dus erg lastig iets neer te zetten over deze gedenkwaardige avond....
Toch maar een poging.Met een achterstand van 2-1 werd de korte trip naar Uitgeest aangevangen.
Hoewel we minstens 3 uit 5 zouden moeten (kunnen) scoren waren we er niet helemaal gerust op.
Om ook de aandacht te vestigen op de "kleine" clubs had ik de gehele regionale schaakwereld én
de pers maar ingelicht dan wel uitgenodigd.
Ze hadden waarschijnlijk allemaal andere gewichtige dingen te doen.
Wel erg leuk dat Willem Dekker namens de Wijkertoren kort na aanvang even langskwam.
De ontvangst bij Lasker was weer zeer hartelijk.
Frans vd Eng had een mooi welkomstwoord voorbereid en, volgens mij,
hun sterkste 5 resterende spelers opgesteld. Leuk hoor.
We kregen allemaal de laatste uitgave van de Snarfslaker en een mooie
schaakavond kon aanvangen. Zoals gewoonlijk bij Lasker viel de stilte oorverdovend in,
slechts onderbroken door naburig feestgedruis van een voetbaltoernooi.
Hans keek smachtend toe hoe de koffie werd ingeschonken.
De strijd begon en op alle borden was een uiterste concentratie merkbaar.
Dit was niet zomaar een bondspotje: hier werd duidelijk om Het Kampioenschap gestreden!
Na ruim een half uur bekroop mij een toch wat onbehagelijk gevoel. Ik had sterk de indruk
dat onze drie laagste borden niet echt jofel stonden. Wolter en Hans stonden gewoon
degelijk. Hoewel vroeg op de avond, er kon nog van alles gebeuren, achtte ik toch maar
de tijd rijp voor onze strijdkreet. Het wil wel eens helpen......Bij Huub gebeurde vreemde zaken; in een verrassend kort tijdsbestek (voor Huub's doen)
leek het bord vrijwel leeg geruild. Mooi, dan had onze Huub een mooie buffer voor
zijn immer opdoemende strijd tegen de klok..
Het bleek een zeer lange avond te gaan worden, waarbij op alle borden de kansen wisselend
keerden.
Plotseling verscheen De Competitieleider der Bond: Gerard van de Graaf.
Een kleine siddering was bij de combattanten merkbaar: Gerard had de beker bij zich!
Om de Genoten ervan te doordringen waar het deze avond om draaide, liet ik beker maar eens goed zien.
De strijd wakkerde weer even aan, maar het bleef lang onduidelijk waar het op uit zou draaien.
Hans had nu een stelling waarin remise een zekerheidje leek.
De warmte ging hem echter parten spelen, waarbij zijn tegenstander
Folkert Hildama vrolijk zijn trui aan hield.
Wolter was erin geslaagd een praktisch gewonnen stelling uit handen te laten
glippen en zat wat sip naar de puinhopen te kijken. Henk Grondsma moet je nou
eenmaal deze kansen niet geven.
Roberto had een partij waarin werkelijk alles gebeurde, het bord stond bijna
continue in brand. Jolanda Vos speelde als een leeuwin!
Frans had een duidelijk betere stelling, maar Henk Graafsma verdedigde uitstekend.
En Huub? Tja, met Huub beleef je altijd wel wat. Na 19(!) zetten had Huub nog 10 minuten
op de klok en Cor Groen nog 2 minuten.......Dat zou moeten lukken denk je dan.
Zinderende spanning op het bord en verdomd: Huub was degene die door de vlag ging!
"Dat was het dan" schoot door het moede hoofd......
In de nazit bleek echter, dankzij oplettendheid van Frans vd Eng en Gerard vd Graaf, dat Huub
wel degelijk de 36 zetten had gehaald. De partij moest dus verder gespeeld.
Beide heren maar weer achter het bord met ieder een kwartiertje op de klok.
Ah! Een eerste uitslag kwam uit de lucht vallen. Terwijl iedereen lichtelijk verbijsterd
de perikelen bij Huub en Cor had gevolgd, bleek Wolter zijn partij naar zich toe
te hebben getrokken. Henk Grondsma strompelde witjes even naar buiten......
De stand was nu 2 - 2. Dit bood perspectieven!
Frans zag het allemaal eens aan en bood remise aan. Henk Graafsma ging welhaast wanhopig
te rade bij zijn clubgenoten en moest verder spelen.
Totdat Hans, overmand door de warmte en de aanblik van die trui, blunderde en de
partij pardoes uit handen gaf: 2 - 3.
Kijk, nu mocht de tegenstander van Frans die remise wél accepteren: 2.1/2 - 3.1/2.
Roberto vermande zich en overblufte lichtelijk Jolanda Vos. In het nauw gedreven
wierp ze de handdoek in de ring: 3.1/2 - 3.1/2!!!!Het was ondertussen pittig laat geworden en op alle borden was tijd bijgetrokken.
Hier was werkelijk STRIJD geleverd tot op het scherpst van de snede!
Alle borden hadden werkelijk met tijdnood te kampen gehad!
We hadden nu aan een halfje genoeg om de smaak der overwinning te mogen proeven.
Maar Huub stond onverantwoordelijk slecht met alweer tijdnood aan de broek en
begon tot schijnbare overmaat van ramp zijn resterende materiaal in te leveren.
Huub stond nu met slechts de koning tegenover 2 pionnen, een loper en uiteraard
ook een koning. Vliegende tijdnood aan beide zijden......Huub bleek over het beste inzicht
te beschikken. Cor Groen zette de loper verkeerd weg en Huub stond PAT!
Het begeerde halfje was binnen en arme Cor zakte langzaam onder tafel weg.
Met 1 zet in de slotseconde van de match was alles bepaald......4 - 4!!
Afgrijzen was des Laskers deel, de euforie voor de Genoten.
Gerard van de Graaf zag zijn kans schoon om de (ahum) wondermooie bokaal uit te reiken.
Toch erg jammer dat hij stopt als competitieleider, maar een spannender slotmatch
had hij zich niet kunnen dromen.
Na de sportieve felicitaties der Laskerianen in ontvangst te hebben genomen zijn we,
nog enigszins verbijsterd en beduusd, maar een afzakkertje in café de Zon gaan nemen.
Om daar midden in de gezellige slotavond (het was al half één) van de schietvereniging te vallen.
De werkelijkheid van ons bestaan drong weer langzaam tot ons door,
en het was nog lang gezellig aan de Voorstraat in Wijk aan Zee.
met dank voor uw aandacht,
een zeer, zéér trotse wedstrijdleider.NB: de Genoten die gestreden hebben zullen mogelijk nog
hun eigen ervaringen met u delen.
Houdt Het Orgaan dus in de gaten!
|
