Paard van Ree 1 vs Castricum 4
uitslag: 5 - 3
BEETJE KRAPPIES......?
Voor de verandering was de speelzaal bijtijds mooi op orde, het lijkt wel
iedere keer ruimer te worden. Nou de overwinningen nog.
Hoewel, echt te klagen hebben we niet, ons Genootschap heeft de meeste bordpunten.
Dit keer was het de beurt aan het team van Castricum 4 om te ondervinden hoe het
aanvoelt om een Genootschappelijke nederlaag aan de broek te krijgen.
Onze opponenten bleken gezellige tegenstanders, vele bekenden van "Corus",
niet moeilijk doen en zo op het gevoel een makkelijke prooi.
Tja, en dan kan er wel eens iets mis dreigen te gaan.
Zelf mocht ik tegen een oud Corus-opponente aantreden. Ik herinnerde mij haar nog goed,
het was toen een lange strijd voor ik uiteindelijk het puntje mocht pakken. Enige vrees voor een
herhaling was derhalve niet geheel ongegrond. Op de achtste zet maakte ik een behoorlijke fout
die gelukkig over het hoofd werd gezien. De partij werd verder wat bloedeloos doorgespeeld en
ik had de twijfelachtige eer als eerste een halfje bij te schrijven.
Kon ik wel mooi de verdere borden een beetje in de gaten houden.
Wolter meldde vol trots dat hij een pion had geofferd. Nou, dat werden er ineens drie en ook nog een stuk.
Knap werk hoor!
De stelling zag er inmiddels behoorlijk hopeloos uit, Wolter trouwens ook.
Toch een pluim voor de Vosman: hij leek compleet te herrijzen en nam het initiatief.
De achterstand was helaas te groot opgelopen.
Hans kwam zorgelijk vertellen over een stelling die hij nog nooit op het bord had gehad.
Ach, dat overkomt ons allemaal wel eens........
Maar wij hebben en houden het volste vertrouwen in deze gigant en ook nu werd dit niet beschaamd.
De tegenstander werd keurig hardhandig opgeknoopt en Hans had weer een puntje erbij.
Marc en Roberto kwamen allebei in zwaar weer terecht, Huub stevende weer eens op tijdnood af
en Cees en Ton waren verdacht stil. Dreigde zich hier een onverwachte ramp te voltrekken?
Was onze race naar het kampioenschap reeds (mis)gelopen?
Marc wist gelukkig het initiatief over te nemen en mangelde zijn gezellige tegenstander naar
een vrolijke nederlaag.
Huub had inmiddels een keurige uitgespeelde voorsprong van 3 pionnen en de bekende tijdsachterstand.
Hier kon niets meer mis gaan. De tegenstander overzag de aangerichte puinhopen en schudde Huub de hand.
Roberto weigerde inmiddels de handdoek in de ring te werpen en ging er nog eens goed voor zitten.
Ook hier werd het initiatief overgenomen en voorwaar: er gloorde licht aan de horizon.
Helaas, de Loper van Roberto was niet opgewassen tegen het Paard van Potter.
Misschien toch iets te weinig speeluren?
De stellingen van Cees en Ton kwamen op mijn beperkte schaakbreintje nogal raadselachtig over.
Bij Ton werd remise aangeboden en nog geaccepteerd ook. Maar Ton heeft meer dan genoeg ervaring om
e.e.a. goed in te schatten. Gelukkig haalt niemand het in zijn hoofd om toestemming voor zoiets te vragen.
Cees was de laatste der Genoten en rustig werd zijn opponent terzijde geschoven. En zoals we Cees
allemaal kennen: nog even met joyeuze gebaren laten zien dat hij het allemaal goed gezien had.
Een terechte overwinning, maar ik heb hem toch wel even geknepen......
Dennis