Koploper Purmerend beentje gelicht: 3-3!
Het is dan toch gelukt. Koploper Purmerend-N5 is dan toch, weliswaar licht, gestruikeld over het uitgestoken been van Paard van Ree. Op papier is Purmerend de sterkste van onze poule maar niet onoverwinnelijk! In de vorige ronde gingen ze al volledig kopje onder met 2-4 tegen het verrassende Castricum. De mannen uit de Purmer Klei waren hierdoor getergd en goed gemotiveerd om tegen de genoten van Paard van Ree afgelopen maandagavond in Wijk aan Zee een en ander recht te zetten. Dat viel tegen. Halverwege de avond stond Purmerend al met 2-0 achter! Een nieuw debacle leek op te doemen voor N5.
Mijn tegenstander werkte volledig mee door het Deens gambiet te accepteren en vervolgens niet altijd de nauwkeurigste zet te spelen. Dat laatste is vereist om je te weer te stellen tegen dergelijke gambieten. Vanaf zet 12 ging het van een leien dakje, de partij volgt later. Ook bij Ton Duin ging het voorspoedig. Ton veroverde een pion en bezorgde zijn opponent geïsoleerde pionnen op de koningsvleugel waarmee zijn tegenstander geen vuist kon maken. Een fraai schoolvoorbeeld hoe Ton het karwei afmaakte: 2-0. Met een beetje wit rondom de neus doolde de jongens van de klei een beetje in het rond. Er dreigde links en rechts nog meer puntverlies voor ze. Invaller Ad van Schie probeerde in het middenspel de centrumpionnen tegen te houden. Ondanks het kunst- en vliegwerk lukte dat helaas niet: 2-1. Frans Schoo, ook een soort invaller, zat al een tijdje tegen een stelling met een stuk minder aan te kijken. Hij kon de druk op de koningstelling van de Purmerender desondanks handhaven maar uiteindelijk wist zijn tegenstander hieruit te ontsnappen: 2-2. Purmerend kreeg weer een beetje hoop en een beetje praatjes. Leek me voorbarig. Wolter was zoekende naar de juiste winstweg en bij invaller Erik Teske was het potremise door ongelijke lopers. Wolter werd de held van de avond. Eerst offeren op h6 en vervolgens op e6, je moet maar durven. Wolter had alles al uitgerekend en met nog 2 minuten op de klok voerde hij de slotcombinatie perfect uit: 3-2. Zijn partij volgt ook later. Ondertussen leek de remisemarge bij Erik niet zo breed als gedacht. Een overmacht aan pionnen kon hij op de damevleugel toch niet tegenhouden ondanks verwoede pogingen: 3-3.
Zo, Paard van Ree is weer een beetje in het spoor. We krijgen nu de winterstop en in februari mogen we afreizen naar het oosten in een poging de meiden van Purmerend te schaken.
Will
Loting Halve Finale Beker
Suzanne heeft de halve finale geloot.
De partijen dienen de eerste dinsdag van maart gespeeld te zijn, dus dinsdag 5 maart 2019!
De druk is hoog en we zuchten.
De Bekerslag bij Westwoud
In de binnenduinrand van Midden-Kennemerland stonden in de middeleeuwen zo’n 10 kastelen. En dat was niet om riddertje te spelen voor de edelen, maar om de West-Friezen onder de knoet te houden. Het West-Friese volk weigerde zich te onderwerpen aan de Hollandse graven en terroriseerde het toenmalige Holland jarenlang met brute strooptochten. Het was een langdurig bloedig conflict dat zich tussen de elfde en dertiende eeuw afspeelde. Op 27 maart 1297 werden de West-Friezen volledig in de pan gehakt tijdens de slag bij Vronen, het tegenwoordige Sint Pancras, en werd West-Friesland definitief een deel van het graafschap Holland.
Hieraan moest ik denken toen wij afgelopen maandagavond een lange autotocht ondernamen richting Westwoud om aldaar de voorronde van de NHSB-beker te spelen tegen Degoschalm/Revanche. Deze schaakclub is een samenwerkingsverband tussen Degoschalm en Revanche. Om beurten wordt gespeeld in Westwoud en Wervershoof. Het dorpshuis de Schalm is een alleraardigst speelgelegenheid in Westwoud. Een mooie bruine kroeg met twee biljarts, een goed geoutilleerd sportlokaal en nog enkele zalen. Een soort Moriaan dus, alleen wat kleiner. Zou het voor ons ook mogelijk zijn om het West-Friese Degoschalm in de pan te hakken? Nee dus… Tijdens de wedstrijd van afgelopen maandag kwam ik erachter dat het team van Degoschalm zich niet door ons de les liet lezen. Alleen aan bord 4 werd nog redelijk snel de vrede getekend. Frans Schoo stond enigszins overwegend, zijn tegenstander zag dat ook en deed een eerste ontsnappingspoging met een remisebod. Dat vond Frans toch wel een beetje vroeg en verdubbelde zijn torens. Na een half uurtje en na afruil van de torens deed de West-Fries opnieuw een remisevoorstel en koppelde daar ook een biertje aan vast. Dit kon Frans niet weerstaan en tekende de vrede. Huub de Vries deed aan zelfkastijding en vroeg of hij aan bord 1 kon zitten. Prima! Met de witte stukken mocht hij tegenover de sterkste speler van Degoschalm zitten, Rob van Gageldonk (1823). De stelling van Huub ontwikkelde zich aanvankelijk goed maar hij kreeg op den duur toch wat probleempjes op de koningsvleugel. Het verzinnen van een oplossing vergde zoveel tijd dat dat niet meer paste in het resterend toegemeten tijdsbestek. Mijn tegenstander weigerde een gambiet in het Siciliaans aan te nemen. De stelling vervlakte en het werd een zwaar positioneel gevecht. De oud-clubkampioen van Revanche profiteerde uitstekend van een paar zwakke zetten mijnerzijds waardoor ik uiteindelijk kon opgeven. De partij van Wolter Vos was een gecompliceerde strijd der lichte stukken. In het eindspel leek Wolter een pion te kunnen verzilveren maar door die eeuwige tijdnood heeft Wolter waarschijnlijk de juiste voortzetting gemist.
Al is het verlies van 3,5-0,5 ruim uitgevallen, ik heb toch het gevoel dat we niet in de pan zijn gehakt. We hebben ons prima verweerd, volgende keer beter. De West-Friezen hebben in ieder geval geen reden zich bij ons te misdragen, straks in januari.
Will
Pagina 1 van 2